De kalebas die we van de week meenamen naar huis van onze wandeling in Hummelo deed me ineens denken aan een wandeling die we tijdens onze vakantie in Slovenië maakten en wil dit graag met jullie delen.
We maakten die dag een wandeling door verschillende dorpjes waar we aan het eind van de wandeling uitkwamen bij het meer van Bled waar we op de camping stonden. Het was warm en onze voeten waren warm. Het water lokte en we besloten om er een tijdje te rusten. We trokken onze wandelschoenen uit en staken onze vermoeide voeten in het water wat lekker fris aanvoelde en een genot voor onze voeten was.
Het kerkje op het eiland Otok
Na onze voeten te hebben afgekoeld hebben we de schoenen weer aangetrokken om het laatste stuk naar de camping te lopen. We liepen een stukje en zagen bij een rotswand een lokale kunstenaar zitten die met een penseel en inkt mooie tekeningen maakte van het kerkje op het eiland Otok midden in het meer van Bled. Nu ben ik altijd een voorstander van iets meenemen als herinnering en in dit geval besloot ik om een tekening te kopen. De tekeningen hadden een passe-partout dus goed te vervoeren en in een prijsklasse waar je niet wakker van hoeft te liggen en je hebt wel een goede daad verricht..
We komen aan de praat en de man vraagt of we het leuk vinden dat onze namen op de achterkant komen te staan evenals de naam van hemzelf. We vinden het een goed idee en hij gaat aan de gang.
De achterkant van het schilderwerk
Als hij de namen met het penseel op de achterkant schrijft begint hij te schilderen en maakt dwars door de namen heen een tekening van ons terwijl we erbij staan. Het vind het zelf reuze leuk om te doen want hij moet er steeds om lachen of misschien vond hij ons wel komisch, dat heb ik hem niet gevraagd.
We kijken geduldig toe en zien het ontstaan van onze schildering, eerst lijkt het nog niet zo op ons maar met wat uitvegen van de verf een nog wat aanpassingen begint het te lijken. Als hij klaar is moet ik zeggen dat ik de gelijkenis fantastisch vindt en ben er erg blij mee. Hij pakt alles voor ons in een plasticzak en doet er een echtheid certificaat bij. We nemen afscheid, bedanken hem hartelijk en lopen verder. Het was een geweldige ontmoeting met een Sloveen en hoe mooi is dat.
Het was al een fantastische dag maar dit avontuur vond ik toch wel het hoogtepunt.
De derde en laatste serie bekers is klaar en kan nu drogen. Je zal je afvragen waarom 3 series maar dat komt omdat een van de regels is dat het niet meer mag wegen dan 5 kilo en als ik deze series aan een touw hang heb ik dat gewicht bereikt.
Deze keer heb ik de vorm van kommetjes gemaakt en de onderkant in dit geval de bovenkant afgewerkt met een opstaand randje. Vervolgens heb ik er de oren opgezet aan de onderkant c.q. bovenkant. Snap je het nog?
Over een paar dagen worden alle bekers gestookt en daarna gedecoreerd als dat allemaal is gebeurd ga ik het geheel aan elkaar bevestigen en laat ik het eindresultaat zien. Nog even geduld!
De tweede serie van 4 bekers is gedraaid en de oren zijn er op aangebracht. Zoals je kan zien op de foto heb ik de oren aan de bodem van de bekers gemaakt en de bekers zijn dus niet te gebruiken als drinkbekers, ze staan op de kop en zo worden ze ook opgehangen aan een touw dat weer aan het plafond bevestigd wordt.
Misschien is het allemaal nog niet zo duidelijk maar dat komt op den duur wel. De bekers laat ik nu eerst drogen voordat ik verder ga met het decoreren en stoken. Dus tijd voor de volgende serie.
Na een dag te hebben gewandeld om te genieten van het mooie weer was bij thuiskomst de oven met bekers genoeg afgekoeld om te openen en het resultaat te bewonderen. Het is altijd weer een verrassing hoe het is geworden.
De bekers zijn gedecoreerd met verschillende kleuren pigmenten en vervolgens geglazuurd met transparant glazuur en gestookt op 1060º. Ik doe dat nooit met bekers als het gebruiksgoed is maar in dit geval worden de bekers niet gebruikt om uit te drinken vandaar mijn keuze van 1060º
Het is de eerste serie van mijn project “op de kop”. Ik ben tevreden over het resultaat. Nu weer verder met de tweede serie waaraan ik al een begin heb gemaakt.
Een tijdje geleden kreeg ik een uitnodiging om in oktober mee te doen aan een expositie met de titel “Op de kop” en dan in de ruimste zin van het woord. Dat vind ik persoonlijk een moeilijk onderwerp want het werkstuk moet ook nog aan het plafond hangen. Het is dus belangrijk dat je er van onderen in kunt kijken
Aangezien het me soms aan inspiratie ontbreekt en toch graag mee wil doen kwam ik niet veel verder dan bekers te nemen waar ik al mee bezig was en daar op verschillende manieren wat mee te doen.
Ik heb er inmiddels 4 bekers gedraaid en gedecoreerd met kleurpigmenten die nu in de oven staan om biscuit gestookt te worden. Ik heb ze van binnen en van buiten gedecoreerd evenals de onderkant wat ik anders nooit doe maar in dit geval is het wel leuk om dat te doen. Vervolgens als bekers biscuit gestookt zijn ga ik ze nog glazuren met transparant glazuur en sommige oren glazuur ik dan nog met een andere kleur glazuur.
Morgen begin ik aan de volgende serie bekers. Ik maak dan bekers waarvan de oren op de kop komen te zitten maar daarover een andere keer.
Op deze manier maak ik meerdere bekers en als ze allemaal gedecoreerd en gestookt zijn bind ze met de oren aan elkaar met een touw zodat ze aan het plafond kunnen hangen. Het lijkt me een kleurig en vrolijk geheel worden en als het allemaal klaar is laat ik het zeker zien.
Het is leuk werk om te doen en geeft veel plezier bij het maken. Of het geheel voldoet aan de titel “op de kop” weet ik niet maar dat vind ik ook niet zo belangrijk. Wat ik ook nog moet vermelden is het volgende: Het mag niet zwaarder zijn dan 5 kg dus opletten geblazen!
Een tijd geleden misschien in 2016 heb ik eens een projectje gehad waarop ik op gedraaide werkstukken afbeeldingen maakte van huisjes.
Deze pot/vaas had ik gedraaid om bloemen op te zetten maar de vaas met de bloemen gaf een rommelig effect, kortom, ik vond het niet mooi en de vaas kwam op de bovenste plank te staan van voorwerpen waar ik nog een keer wat mee kan doen of niet.
Niet zo lang geleden heb ik al eens een berichtje geschreven over het kasteel in Ruurlo wat gerestaureerd is tot een museum en eerdaags open gaat voor het publiek. De werkzaamheden zijn nog in volle gang en er wordt hard gewerkt om alles op tijd klaar te krijgen en ik kan je zeggen het wordt fantastisch.
Op 21 april heb ik deze haan in een mal gemaakt en onlangs heb ik hem afgewerkt. Het werken met een wat groter werkstuk vraagt toch een andere aanpak dan de kleinere werkstukken.
Herinner je nog de kandelaars die ik gemaakt heb op 18 maart? Ze zijn inmiddels goed gedroogd en klaar voor glazuren. Van de week heb ik ze geglazuurd en gestookt op 1060 graden.
Laatste camper dag en schoonmaak dag. We rijden van Moss Landing naar het Frank Chabot Regionaal Park bij Oakland ten oosten van de baai van San Francisco.
