Het is weer even wennen om 2018 te schrijven maar na een paar dagen is iedereen weer gewend en gaat het leven gewoon weer verder.
We zijn er, een nieuw jaar met nieuwe mogelijkheden. We laten het oude achter ons en gaan verder met een scala aan mogelijkheden voor het komende jaar. Ik daag je uit om alle mogelijkheden die je aangeboden krijgt te onderzoeken en/of te gebruiken om er iets moois van te maken.
Zelf ben ik bezig om de dingen op een andere manier te gaan doen. Hoe het er uiteindelijk uit gaat zien weet ik nog niet maar dat komt vanzelf.
Ik wens jullie veel inspiratie voor het komende jaar. Maak ik er wat van en creëer.
Ik blijf jullie op de hoogte houden van mijn creaties en ervaringen. Tot gauw!!!!
Als je met klei bezig bent en dingen maakt blijven er altijd restjes klei over waar je eigenlijk niet zoveel meer mee kunt doen. Ik heb altijd een emmertje naast me staan waar ik restjes klei ingooi en daarna gaat het of in de vuilnisbak of ik maak er kralen van die ik verwerk in andere werkstukken. Nu blijft er over het algemeen niet zoveel over maar zo nu en dan heb ik weer wat bij elkaar
Zo ook deze keer.
De klei uit de emmer was inmiddels droog geworden en niet meer bewerkbaar. Als je de moeite neemt om eens te kijken wat ervan geworden is dan moet ik toch bekennen dat er soms niet verwachte kunstwerken bij zijn. Samengesteld van stukjes klei die ik zelf in de emmer gegooid heb (naïeve kunst?).
Ik heb het kunststuk voorzichtig uit de emmer gevist en biscuit gestookt want de klei was immers al gedroogd. Nadat het biscuit gestookt was heb ik de klei bewerkt met verschillende kleuren sinterengobe en opnieuw gestookt op 1060°C. Het eind resultaat is te zien op de foto en ik ben er erg tevreden over. Het heeft dan ook een ere plaatsje gekregen in mijn werkkamer.
Hartelijk dank voor het volgen van mijn blog en alle reacties in 2017. Allemaal een fijne kerst gewenst en een veilig uiteinde en een gezond 2018.
Hopelijk kan ik het komend jaar weer op jullie rekenen waarin ik o.a verslag zal doen van onze reis naar Australië, die begint op 6 maart 2018.
Natuurlijk zal ik alle kleistukken die ik maak ook weer op het blog zetten en er over vertellen, evenals andere voorbijkomende onderwerpen.
Mijn wens voor iedereen is om een creatief jaar te hebben en dat je wensen uit mogen komen.
Zoals jullie weten houd ik van torentjes maken. De torentjes die ik hiervoor gemaakt heb zijn allemaal gedraaid maar nu wil ik weer eens terug naar mijn vroegere werkwijze.
Oorspronkelijk maakte ik altijd torentjes of huisjes met de hand en eigenlijk vind ik dat het leukst om te doen. Het verschil zit voor mij in de speelsheid van het voorwerp. De torentjes die ik draai neigen naar een soort stijfheid, rechtheid wat je al gauw krijgt met draaien, terwijl met handwerk er al gauw een nonchalante vrijheid ontstaat die beter bij mij past.
voorkant torentje
Het voordeel van draaien en handwerk is dat je het kan combineren. Ik heb de body van het torentje met de hand gemaakt. Hiervoor heb ik eerst klei uitgerold en met een deegroller zodanig gerold dat ik de juiste dikte heb gekregen en lange stukken waaruit ik repen scheur waarvan ik dan een muur rondom maak. Hier bovenop ga ik dan verder met het opbouwen van de muren.
Als ik de gewenste hoogte heb laat ik het geheel drogen totdat het leerhard is. Dit doe ik omdat ik dan beter de ramen en deuren uit kan snijden en geen rafel randen krijg die ik weer bij moet werken. Hierna laat ik alles drogen.
Bij dit torentje heb ik het bovenste gedeelte gedraaid en kan je het verschil zien in de werkwijze. Het bovenste gedeelte is niet verwerkt in de toren zelf om de eenvoudige reden dat het totale torentje dan te hoog wordt en niet meer in mijn oven kan staan.
Na een aantal dagen nadat het torentje droog genoeg was heb ik alles gedecoreerd met verschillende kleurpigmenten. De ondergrond heb ik wit gehouden voor het rustpunt. Vervolgens heb ik de rest van de kleuren aangebracht.
Achterkant torentje
De kleuren stel ik zelf samen om de gewenste kleuren te krijgen waar ik op dat moment mee wil werken. Als basis kleur gebruik ik dan wit kleurpigment en voeg hierbij andere kleuren net zo lang totdat ik de gewenste kleur heb gekregen. De kleuren die ik deze keer gebruikt heb zijn wit, donkerrood, bruin, lichtblauw, lichtgeel en wat zwart voor de randen
Inmiddels is alles gedecoreerd en staat het te drogen en een dezer dagen kan het geheel biscuit gestookt worden. Daarna ga ik glazuren en hiervoor ga ik transparant glazuur gebruiken en stook ik het nog een keer op 1060 graden.
Op de Kop project 2017, Expositie Beeldhouwwinkel Zutphen.
Herinner je nog dat ik in september schreef over de tentoonstelling van de Beeldhouwwinkel in Zutphen waar ik aan mee ging doen? Het onderwerp was “Op de kop” waar ik op verschillende manieren koppen heb gemaakt die ook nog eens op de kop hingen.
De tentoonstelling was een succes en er zijn scholen, een klas van de Kunstacademie en vele bezoekers geweest om te komen kijken naar de tentoonstelling. De tentoonstelling duurde t/m 6 december en daarna kon je je spullen weer op komen halen.
Tot mijn verbazing waren mijn koppen gekocht door de Beeldhouwwinkel om het permanent in de winkel te hangen als voorbeeld en het tevens te gebruiken voor educatieve doeleinden zoals cursussen enz.
Hoe mooi is dat!
Het is voor mij een hele eer en een bevestiging dat de voorwerpen die ik maak gewaardeerd worden.
De tweede schaal is klaar en kan gebruikt worden.
De schaal is gedraaid op een gipsplaat. Ik heb witte klei met een beetje chamotte gebruikt. De chamotte is voor de stevigheid van de klei.
Nadat de schaal losgelaten had van de gipsplaat heb ik de schaal eerst een beetje laten drogen. Daarna heb ik de schaal afgedraaid om een mooie gladde bodem te krijgen. In de rand heb ik ribbels gemaakt. Het geheel 8 dagen laten drogen en biscuit gestookt op 960 graden.
De schaal is niet gedecoreerd alleen geglazuurd met verschillende soorten glazuur. Zowel de binnen-als de buitenkant zijn geglazuurd met geel glazuur die ik zelf heb samengesteld door 95% geel glazuur en 5% rood glazuur te gebruiken. De rand van de schaal heb ik bewerkt met bruin glazuur waar de gele kleur zo hier en daar doorheen komt. De schaal is na het glazuren gestookt op 1220% omdat het een gebruiksvoorwerp is.
Het is erg naar mijn zin geworden en omdat grote schalen draaien voor mij nog best een hele uitdaging is geeft het moed om er mee door te gaan.
Zoals de titel aangeeft is de schaal die ik in een mal gemaakt heb klaar. Na de decoratie en de biscuitstook heb ik de schaal geglazuurd.
De binnenkant van de schaal is bewerkt met transparant glazuur en de rand heb ik bewerkt met lichtgroen glazuur, samengesteld met 50% groen en 50% wit waardoor er een lichtgroen glazuur ontstond. Het komt niet zo goed tot uitdrukking op de schaal. Ook is de glazuur wat naar beneden gegleden maar doordat het kleurverschil tussen het geel en groen niet zo groot is valt het niet op.
De onderkant van de schaal met het koperoxide
De onderkant heb ik na de biscuitstook eerst ingewreven met koperoxide en daar overheen het glazuur aangebracht.
Het glazuur is een mengsel van 95% geel met 5% rood waardoor je in dit geval een donkere kleur geel krijgt.
Alles goed laten drogen en daarna gestookt op 1220° C. De bodem is wat omhoog gekomen maar het valt niet op. De volgende keer de bodem toch maar wat dikker maken. Voor handwerk is het een goed gelukte schaal, ook over de onderkant ben ik zeer tevreden. Het was een goed experiment en er is altijd wat te leren.
In het begin van de week heb ik nog wat engeltjes gemaakt en inmiddels heb ik een hele serie. Vervolgens heb ik 2 drinkbekers gedraaid en twee schalen te zien op de foto.
De decoratie in de schaal. Klik op de foto voor de vergroting
De rechter schaal heb ik gemaakt in een mal en gedecoreerd. De ondergrond is bewerkt met een kleurpigment die ik zelf heb gemaakt. Hiervoor heb ik wit kleurpigment gebruikt en er een klein beetje geel aan toegevoegd.
Vervolgens heb ik de decoratie aangebracht, de ranken, druiven en lieveheersbeestjes. De onderkant van de schaal wordt geglazuurd met geel glazuur maar eerst moet de schaal biscuit gestookt worden.
De linker schaal heb ik gedraaid en wordt niet gedecoreerd. Hiervoor ga ik verschillende soorten glazuur gebruiken maar daar denk ik nog over na. Ik heb wel kartels gemaakt in de rand want dat lukt niet meer als de klei droog is.
Allebei de schalen zijn gemaakt van witte klei met 25% chamotte en hebben een doorsnee van 30 cm. Ze moeten nu eerst nog een paar dagen drogen voordat ik ze biscuit (960º ) ga stoken en daarna ga ik glazuren.
We zitten in de laatste dagen van november nog een week en dan beginnen de Adventsweken.
Soms, niet elk jaar heb ik een projectje waarin ik wat maak van klei en dat in de bossen in onze omgeving hang. Ik doe dat altijd in de kersttijd en het onderwerp is gerelateerd aan deze tijd. Zo heb ik al eens kerstklokjes gemaakt en opgehangen enz. Dit jaar heb ik gekozen voor kerstengeltjes te zien op de foto aan het begin van de pagina.
De werkwijze is als volgt: Eerst maak ik een tekening op papier van het model dat ik wil hebben, dan knip ik het uit. Deze mal gebruik ik vervolgens en leg het op een uitgerolde plaat klei en snijd de engeltjes uit. Nadat de engeltjes leerhard zijn maak ik een gaatje in de bovenkant.
Klik op de foto voor de vergroting
Na een dag is alles droog en decoreer ik de engeltjes met verschillende kleurpigmenten. Ik decoreer zowel de voor als achterkant van de engeltjes. Voor de jurkjes van de engeltjes heb ik twee kleuren gebruikt, de kleur lichtblauw en de kleur roze. Als laatste maak ik ogen en de mond in het gezichtje en dan ben ik klaar
Ze gaan dan de oven in en worden biscuit gestookt daarna bewerk ik ze aan de voorkant met transparant glazuur en stook ze opnieuw op 1060°C. Ik maak er een nog touwtje aan en dan is het tijd om ze op te hangen.
Dat vind ik altijd het leukste om te doen maar maak je geen zorgen over vervuiling als de kersttijd voorbij is haal ik ze weer op maar meestal is het niet nodig en zijn ze al gevlogen.
Nog maar weer eens een torentje gemaakt ter aanvulling van de serie die ik al heb. Het blijft leuk werk.
De onderdelen van het torentje zijn voornamelijk gedraaid, alleen de randjes tussen de verschillende delen zijn er met de hand opgemaakt. Vervolgens heb ik alles in elkaar gezet en gelijmd met kleislib. Op het moment dat alles klaar was kwam ik tot de ontdekking dat het geheel te hoog was geworden voor mijn oven. Ik heb nog even gewacht of het misschien genoeg zou krimpen maar heb toch maar gekozen om het bovenste stuk er af te halen en te bewerken zodat het passend zou zijn als ik het in twee delen zou stoken.
Nadat alles goed was gedroogd heb ik het torentje gedecoreerd met verschillende kleurpigmenten en biscuit gestookt.
De volgende stap was glazuren. Sommige delen heb ik geglazuurd met transparant glazuur en het bovenste gedeelte heb ik gedaan met rode glazuur om daarna alles te stoken op 1060 graden.
De foto van het torentje is gefotografeerd op een achtergrond van een afbeelding van Ton Schulten, een Nederlandse schilder van huizen die me altijd inspireert evenals Hundertwasser en Gaudi. Het zijn de niet rechte lijnen in hun werk die me aanspreken. Ik probeer mijn eigen stijl te creëren en dat lukt aardig.
De laatste weken is er niet zoveel uit mijn handen gekomen wat klei betreft maar het is er toch van gekomen. Omdat de dagen weer korter worden en we meer binnenshuis zijn komen de kaarsen weer op tafel en steken we een wierookstokje aan.
Het bracht me op het idee om eens een speciaal schaaltje te maken voor de kerstdagen. Het schaaltje wat ik voor ogen had heb ik gemaakt van witte klei waaruit ik een plak heb gesneden en die vervolgens op een buis heb laten drogen totdat de klei leerhard was. Dit heb ik gedaan voor de vorm.
Vervolgens heb ik op de leerharde klei een bol aangebracht waarin ik een gat heb gemaakt voor het wierookstokje. De twee hulstbladeren en bessen zijn daarna aangebracht.
De ondergrond heb ik bewerkt met wit kleurpigment en hetzelfde heb ik gedaan bij de bladeren en bessen maar dan met groen en rood kleurpigment. Nadat ik alles biscuit gestookt heb is het schaaltje geglazuurd met transparant glazuur, alleen de randen van het schaaltje zijn gedaan met rood glazuur en gestookt op 1060 graden.
Een leuke aanvulling voor de kerstsfeer. Laat de winter maar komen!
Het is een sombere dag en eigenlijk niet zo aantrekkelijk om naar buiten te gaan. Het is niet koud maar ook niet aangenaam. Toch maar een wandeling gemaakt. Het gekke was dat ik helemaal geen mensen tegen kwam waarschijnlijk omdat ze hetzelfde over het weer dachten als ik voordat ik van huis ging. Toch kan ik je zeggen als je eenmaal buiten loopt dat je er weer plezier aan krijgt , hoe het weertype ook is.
Het is nog steeds mooi in het bos waar sommige bomen al helemaal kaal zijn en andere bomen nog volop in het blad zitten. Het is wel bijzonder dat het blad nog steeds aan de bomen zit midden november. Het zal nu ook niet lang meer duren dat de bomen het blad laten vallen en dan gaan we een andere fase in richting winter met zijn warme huiselijkheid en de feestdagen. Laten we er volop van genieten!
Het heeft vannacht voor het eerst dit jaar een paar graden gevroren (-2°). Het dak van het hotel is voor ons altijd de bevestiging.
Nu is het niet zo bijzonder dat het in deze tijd van het jaar al vriest maar meestal blijft het bij vorst aan de grond waar je niet zoveel van merkt maar vannacht was het raak.
Het was dan ook aangenaam koud vanmorgen en kunnen nu de winterjassen, sjaals en handschoenen weer voor de dag halen of in ieder geval bij de hand houden. Het is natuurlijk niet zo dat het blijft vriezen maar je weet maar nooit hoe de winter zich ontwikkeld. We hebben de afgelopen jaren zachte winters gehad en dan kan er zo maar een strenge winter tussen zitten. Nu heb ik geen verstand van het weer dus zullen we het gewoon moeten afwachten maar het zou wel weer eens lekker zijn een koude winter met wat sneeuw. Is ook goed voor de natuur.
Het is al weer even geleden dat ik over het museum schreef en we zijn ondertussen sinds de opening in juni een paar maanden verder.
Shuttlediensten vanaf het station naar het kasteel
Het heeft geresulteerd in een behoorlijke toename van het aantal bezoekers in Ruurlo. Fijn voor de middenstand en het museum.
Het eerste wat gedaan werd toen aan het licht kwam dat we in de directe omgeving van het kasteel een parkeerprobleem hadden is parkeerruimte creëren bij het station.
Vervolgens is het initiatief genomen om met gratis shuttlediensten, een initiatief van kasteel More en de Ruurlose ondernemersvereniging (ROV) de afstand te overbruggen tussen museum, station en dorp. Een fantastisch initiatief!
Ook de Oranjerie die in de tuin van het kasteel ligt kan rekenen op een grote toeloop, veel mensen gaan wandelen in de omgeving en/of in de tuin van het kasteel. Het heeft de Oranjerie doen besluiten om niet alleen lunches en drankjes te verzorgen maar sinds kort ook in de weekenden ’s avonds diners te serveren.
Op 29 december is een groot sinterklaasfeest georganiseerd voor de kinderen. De kaartjes voor het feest waren binnen 24 uur uitverkocht.
Na een aantal maanden kunnen we stellen dat het een groot succes is voor Ruurlo en zijn inwoners dankzij de museumbezoekers.
De realisatie kwam bij het verzetten van de tijd. Ineens is het om halfzes ’s middags donker.
Nu waren we natuurlijk erg verwend met de prachtige dagen die we onlangs hebben gehad en aan de nazomer leek geen eind te komen maar helaas!
Het wordt nu een tijd van naar binnengaan en de natuur zijn werk laten doen om in de lente weer in al zijn pracht terug te komen.
Ondertussen gaan we ons klaar maken voor de komende feestdagen en alles wat daarbij hoort. Het is natuurlijk even wennen maar we hebben het al vaker gedaan, we weten hoe het moet.
Binnenshuis is er weer genoeg te doen wat is blijven liggen in de afgelopen periode.
Een tuintje in een boomstam
De herfst en winter hebben ook veel goede kanten alleen moeten we die weer even ontdekken en er blijf volop de mogelijkheid om nog buiten te zijn, alleen de tijden wanneer we buiten zijn moeten even aangepast worden.
In de natuur en in de bossen is nog genoeg te beleven al hebben de bomen geen bladeren meer. Hoe heerlijk is het om met je voeten door het bladerdek te lopen en stel je voor dat we een goed pak sneeuw krijgen, hoe leuk is dat!
Dus met z’n allen genieten van de komende tijd, maak een wandeling, pak een terrasje, drink warme chocolade melk en geniet.
De bekers zijn gedecoreerd en biscuit gestookt op 960ºC
Een paar blogs eerder schreef ik dat ik een aantal bekers ging maken. Ik heb gekozen voor het zelfde model bekers als die ik onlangs heb gemaakt. Het decoreren ervan is namelijk erg leuk om te doen.
Twee bekers zijn gedecoreerd met wit kleurpigment en de andere twee bekers zijn met turquoise kleurpigment bewerkt.
Het is is altijd leuk om weer andere kleurvariaties te proberen.
Vanochtend kon ik de bekers uit de oven halen en het resultaat is erg naar mijn zin.
Nu gaan ik de bekers nog glazuren met transparant glazuur evenals de schaal die ik nog heb staan en dan stook ik alles nog een keer op 1220ºC.
Ik stook deze keer zo hoog omdat het gebruiksartikelen voor etenswaren zijn.
Zoals ik eerder al schreef heb ik nog een schaal gemaakt, een wat grotere dat de vorige. De schaal is gedecoreerd met kleurpigmenten. De ondergrond heb ik bewerkt met wit kleurpigment.
De de tekening binnenin is gedaan met groen voor de bladeren, blauw voor de druiven met een toefje wit er op voor de schaduw en zwart kleurpigment voor de spikkels en voor de rand van de schaal..
Het was zeer naar mij zin en goed gelukt. Nadat alles gedroogd was heb ik de schaal biscuit gestookt maar helaas er heeft een luchtbel in de bodem van de schaal gezeten waardoor de schaal uit elkaar is gesprongen in duizend stukjes.
Wat ik meestal niet doe is een foto maken van te voren maar deze keer dus wel. Gelukkig was de rest niet beschadigd want dat stond onderin in de oven met daarboven de plaat met de bewuste schaal erop. Er zijn geen scherven onderin gekomen.
Het overkomt me niet vaak maar deze keer vind ik het toch wel erg spijtig. Nog maar eens proberen op termijn.
Het heeft een paar dagen geduurd maar vandaag was de schaal droog genoeg om te decoreren. Deze keer heb ik gekozen om het decoreren te doen voordat de schaal biscuit gestookt wordt.
Dat heb ik gedaan omdat ik nadat alles bewerkt is met de verschillende kleurpigmenten ik nog een decoratie aan wilde brengen met een scherp pennetje. Dit kan je niet meer doen als het voorwerp biscuit is gestookt want dan is de klei hard geworden.
Voor de decoratie heb ik gekozen voor een lichte kleur blauw aan de buitenkant en voor een witte kleur aan de binnenkant. Het geheel is afgewerkt met een rood randje wat dunne strepen op de bodem van de schaal en daarna heb ik met een tandenborstel de zwarte stippen opgebracht. Het geheel is nu klaar om biscuit gestookt te worden.
De eerste voorwerpen zijn deze week weer gemaakt. Ik wilde nog graag bekers hebben die ik ter zijner tijd in de caravan ga gebruiken Onlangs heb ik een oude schaal weg gedaan omdat hij beschadigd was en om hygiënische redenen niet meer te gebruiken.
Zo heb je gelijk weer aandachtspunten en kan je aan de gang. Zoals je op de foto kunt zien heb ik 4 bekers met oren gedraaid en 2 schalen. De eerste schaal die ik draaide was te klein naar mijn zin (18 cm doorsnee) en daarom heb ik nog een tweede gemaakt met een doorsnee van 28 cm en met een hoge rand. Aan de lage schaal rechts heb twee oren gezet en een ribbel randje gemaakt.
Natuurlijk krimpt de klei nog tijdens het drogen maar ik ga er van uit dat de grootste schaal qua hoogte en doorsnee genoeg blijkt te zijn om er een salade in te doen, anders zal ik nog een grotere moeten maken.
Ik laat alles nu een paar dagen drogen en dan ga ik biscuit stoken maar dat wordt volgende week. Als ze klaar zijn zal ik laten zien hoe ze zijn geworden. Over de decoratie en het glazuur moet ik nog nadenken.
Net terug uit een land waar de lente begon zijn we nu terug in het land waar de herfst net begint. Best gek, net alsof je de zomer gemist hebt wat natuurlijk niet zo is.
Vanmiddag vanwege het mooie weer een wandelingetje gemaakt in de omgeving. Het is druk in en rondom het dorp sinds het museum “More” is geopend. De terrasjes zijn vol en iedereen geniet van het mooie weer.
We lopen os gebruikelijke rondje van 5 km die meestal eindigt op een terras in de buurt waar we dan wat gebruiken. Om ons heen zien we dat de bladeren inmiddels verkleuren en zo hier en daar beginnen de bladeren te vallen. Ook paddenstoelen zijn ruimschoots aanwezig altijd leuk om te fotograferen en dan te bedenken.hoe snel de natuur kan veranderen in 3 weken.
Heksenkring
De herfst is altijd een goede tijd om de natuur weer eens wat beter te verkennen en foto’s te maken. Nu ga ik de komende twee vrijdagen naar een cursus fotografie waar ik hopelijk nog het een en ander kan opsteken. Het is een theorie gedeelte en een gedeelte is fotograferen. Ik ben benieuwd.
Hopelijk kan ik het gauw gaan toepassen bij het fotograferen want er is weer genoeg te zien en te beleven.
Het avontuur zit er weer op. Na een vliegreis van 10 uur met gelukkig geen tijdsverschil zijn we weer veilig en wel thuis. Het was wat minder dat we ’s nachts vlogen maar dat slapen we wel weer bij de komende dagen.
En een avontuur was het, wat hebben we veel gezien en beleefd. Je realiseert je het niet op het moment maar wel als je weer thuis bent.
Een fijne bijkomstigheid is dat het weer hier ook fantastisch is en we nog kunnen na genieten van een stukje zomer.
Ik hoop dat jullie hebben genoten van de verhalen en dank je wel voor het lezen. We pakken de draad weer op van het dagelijkse leven.
Onze laatste dag in Zuid Afrika brengen we door in Pretoria, de hoofdstad van het land. We gaan wederom met de trein, kopen een kaartje en laten ons naar Pretoria brengen. Het landschap is prachtig als we naar Pretoria reizen en ook het station waar we aankomen is nog een oud gebouw van vroeger. In de stad staan mooie gebouwen die een glorietijd gekend hebben. Langs de wegen staan Jacarandabomen die momenteel in bloei staan. Het karakteriseert de stad.
Wat ons opvalt dat er in de boekjes geschreven wordt dat het een gemixte bevolking is in Pretoria maar wat ons juist opvalt is dat we geen blanken tegenkomen. Zelfs zo weinig dat we er maar 5 tegen zijn gekomen vandaag en dat in een stad van een paar miljoen inwoners. Ook leent de stad zich blijkbaar niet voor terrasjes en goede restaurants. Wel is er overal fast food te koop wat je onderweg opeet. Dus geen terrasje met een lekkere lunch.
We gaan naar de dierentuin omdat het beschreven wordt als de grootste dierentuin van Zuid Afrika. Het blijkt een prachtig park te zijn met geweldig mooie bomen, bloemen en met jungle partijen. Helaas waren er niet veel dieren omdat het dierenpark gerenoveerd wordt. Het is nu laag seizoen dus er zijn niet veel mensen aanwezig. Wel zijn er schoolklassen met kinderen.
Jacarandabomen
Als we de dierentuin bekeken hebben lopen we nog een stukje door een ander gedeelte van de stad en bekijken de wat betere wijken en een winkelcentrum maar er niets bij wat we nog zouden willen doen of kopen. We lopen daarom weer naar het station waar we nog wat hebben gegeten in een genoeglijk klein restaurant bij het station zodat we niet helemaal met een lege maag terug gaan. Als we terug zijn kopen we de laatste benzine en gaan naar onze accommodatie om hier nog een laatste keer te eten en te betalen.
Om kwart over zeven gaan we naar het vliegveld en leveren eerst de auto in en wachten totdat we terug vliegen naar Nederland waar we morgenvroeg aankomen. Het vliegtuig vertrekt om 23:15 en de reis duurt in totaal 10 uur.
We kunnen terugkijken op een fantastische vakantie waarin we veel hebben gezien en beleefd. De laatste dagen met lekker weer ( 25 graden) heeft veel goed gemaakt na ons avontuur in de Drakensbergen.
Na het ontbijt rijden we met de auto naar het dichtstbijzijnde station en kopen een treinkaartje naar Johannesburg We rijden dan met de trein naar Johannesburg, een paar stations verder op. We stappen uit op het station van Johannesburg en van daaruit gaan we naar het kantoor van de Hop on Hop off bus om een toer te maken langs alle belangrijke gebouwen van Joburg zoals de mensen hier Johannesburg noemen. Het is een grote moderne stad met alles erop en eraan maar niet direct een mooie stad. Zoals ik al schreef is Johannesburg voornamelijk rijk geworden door het goud, alhoewel dat niet meer het geval is zo is ons verteld.
We maken een trip met de bus die ons voert langs allerlei gebouwen die ons niet zoveel zeggen maar het is wel interessant. We wisselen op een bepaald moment van bus bij het casino waar voor de ingang een waterpartij is met daarin beelden van gouden Impala’s We rijden van hieruit met een ander busje naar Soweto, bij iedereen bekend van de Apartheid en waar Nelson Mandela vandaan komt. We rijden door Soweto en komen door verschillende wijken waar de rijke zwarte bevolking, de middenklasse en de arme mensen wonen. Het verschil is van stenen huizen tot blikken huizen zonder elektriciteit en zonder douche of toilet. Toch lijken de mensen er gelukkig met elkaar. Op een bepaald punt stappen we uit en wordt ons verteld door de gids dat het een belangrijk plein is voor de mensen van Soweto want hier staat een beroemde foto van een jongetje dat omgekomen is door de studentenrellen tijdens de Apartheid. Het heeft geleid tot het besluit dat het genoeg was geweest en dat het anders moet. Het is een schrijnende foto en behoort tot de beste drie foto’s in de wereld. De bevolking van Soweto is er zeker van dat er toekomst is voor een gelijkwaardige toekomst voor iedereen en daar sluit ik me bij aan.
Het huis van Mandela
Vervolgens rijden we langs het huis waar Mandela heeft gewoond, eigenlijk een toeristische attractie maar toch wel interessant om te zien en even later komen we langs het huis van Bisschop Desmond Tutu niet zo ver van het huis van Mandela, alleen hebben ze nooit in dezelfde tijd in Soweto gewoond.
Nadat we Soweto bekeken hebben gaan we terug naar Johannesburg en van daaruit met de trein weer terug naar Kempton Park. Tegen de tijd dat we weer terug zijn op ons adres is het alweer ruim half zes en tijd om ons gereed te maken voor het avondeten wat om half zeven begint.
Het heeft vannacht geregend en bij het wakker worden regende het nog. De wolken zijn zo laag dat we de bergen niet meer kunnen zien. Na het ontbijt pakken we de spullen in de auto en rijden richting Harrismith.
Nadat we de Drakensbergen verlaten begint de lucht op te klaren en hebben we een prachtig uitzicht over de bergen die bedekt zijn met een laagje sneeuw die vannacht is gevallen.
De route is een afwisselend landschap met vele meertjes met uitzicht op de bergen. Het is een groen landschap met koeien die overal grazen. Zo nu en dan ligt er een restant sneeuw op de weg. Alles bij elkaar een prachtig gezicht met het verdorde gras aan de kant van de weg, de groene weiden, de bergen als achtergrond en daar weer boven prachtige witte wolken tegen een staal blauwe lucht. Het is echt genieten en we stoppen waar dat kan om een foto’s te maken.
In Harrismith aangekomen stoppen we bij een benzinestation. Er naast is een Amerikaanse diner waar we koffie drinken. Je kunt gelijk zien dat we weer in de geciviliseerde wereld komen, niet zozeer door het landschap dan wel het verschil in de levenswijze van de mensen. We hebben een leuk gesprek met de eigenaar en rijden daarna weer verder. We hebben 385 km te overbruggen voordat we in Johannesburg zijn.
Ongeveer 75 km voor Johannesburg kan je aan het verkeer zien dat het drukker wordt. Ook zijn er nu meer dorpen aan de kant van de weg en natuurlijk de bekende Townships waar de arme en donkere bevolking woont.
In de verte zien we al een hele tijd Johannesburg liggen aan de horizon met het uitzicht op de hoge flatgebouwen zoals in de grote steden van Amerika. Het is wel weer even slikken. We komen eerst nog langs de mijnen van Zuid Afrika waar goud gevonden wordt op ruim 3000 meter onder de grond. De temperatuur wordt er door koele lucht in te circuleren laag gehouden maar het heeft nog steeds een temperatuur van 32 graden. Geen pretje om in te werken en je kan wel raden wie er werken.
We rijden nu naar ons logeeradres een lodge in de plaats Kempten Park net buiten de stad Johannesburg vlak bij het vliegveld. Het is een lodge met een mooie tuin, een echte oase midden in een druk gebied. We worden bij de poort welkom geheten door een meneer die Afrikaans spreekt wat lijkt op de Nederlandse taal en ook weer niet. We krijgen een mooie kamer met uitzicht op de tuin en kunnen lekker bijkomen op het zitje voor onze deur met uitzicht op de tuin met prachtige planten.
Ons logeeradres in Johannesburg
We kunnen hier ’s avonds ook dineren en hoeven het gebied niet meer te verlaten. We gebruiken de resterende tijd om lekker buiten te zitten en wat te lezen.
Vanavond krijgen we nog wat informatie wat we het beste kunnen doen de komende 2 dagen en dan zien we morgen wel weer verder. We zijn blij dat we de bergen met regen hebben verlaten want het is hier prachtig weer met 23 graden. Dus nog even genieten!
Het is vandaag de laatste dag in de Drakensbergen en we besluiten daarom nog wat van de omgeving te bekijken. We rijden nu naar een ander gedeelte van het gebied waar we nog niet zijn geweest. De afstanden zijn groot maar het is nog steeds mooi weer en daar willen we gebruik van maken.
De omgeving waarin we rijden is eigenlijk hetzelfde als waar we verblijven alleen met dit verschil dat er overal water is waardoor het gebied veel vruchtbaarder is en er van alles verbouwd wordt. Het zal misschien nog even duren voor dat alles gezaaid zal worden want het is nu het begin van de lente. Er wordt momenteel veel afgebrand om alles weer vruchtbaar te maken.
Maandag, wasdag
We komen langs veel kleine dorpjes waar bedrijvigheid heerst. Kinderen gaan naar school en lopen vele kilometers om op school te komen. Er zijn markten en in de vele riviertjes wordt het wasgoed gewassen. Het landschap is vriendelijk heuvelachtig en overal wordt wat verbouwd, ook lopen er veel koeien en geiten rond, soms met een herder soms alleen.
Als we verder rijden komen we bij een rest camp, aan het eind van het dal. Hier is de mogelijkheid om wat te eten. Het is een prachtig kamp goed onderhouden en het ligt op een mooie locatie aan de voet van de Cathedral Peak, een berg van over de 3000 m. Tijdens de lunch betrekt de lucht en het begint te onweren en te regenen. Voor ons maakt het niet uit want we zitten droog maar als we weer terug rijden naar ons eigen kamp zien we onderweg kinderen en volwassenen in de regen lopen zonder een jas met blote armen en benen en dat ziet er niet goed uit, ook omdat je weet dat ze soms vele kilometers moeten lopen. Het lijkt alsof het ze niet deert maar dat kan schijn zijn want echt warm is het ook niet. Het is vandaag 15 graden en dat noemen wij niets eens mooi weer.
Bij de school is een markt
Als we weer terug zijn bij ons eigen kamp breekt de zon weer door en is het 16:00 uur en doen we onze dagelijkse dingen. Nog wat later betrekt het weer en gaat het opnieuw regenen zoals voorspeld voor vandaag en de komende dagen.
We eten vanavond weer in hetzelfde hotel als gisteren en dan zit onze tijd er op en trekken we morgen verder naar Johannesburg.
De zon schijnt en het is prachtig weer (23 graden) We gaan vandaag wandelen en maken in de directe omgeving een wandeling naar de Gorge (ravijn). We starten vanaf ons huisje en gaan dan gelijk omlaag naar het riviertje en van daaruit gaat het omhoog. Het is een tocht van 7 uur waarvoor we eigenlijk een beetje te laat gestart zijn (9:15 uur) maar we zien wel hoever we komen. We zijn ook niet zo goed bevoorraadt deze keer want crackers gesmeerd is niet zo jofel voor onderweg met warm weer maar we hebben gedroogd fruit bij ons en dat zal de ergste honger wel stillen en water hebben we genoeg bij ons.
We vorderen goed en hebben prachtige uitzichten en het weer is prachtig er zijn wel wat wolken zo nu en dan maar dat is wel prettig. Er zijn ook veel bloemsoorten te zien, ze zijn nog klein en erg mooi van kleur. We zijn niet de enigen die het pad lopen. Er zijn veel mensen op de been van verschillende nationaliteiten. Een paar Spanjaarden vragen om een foto van hen te maken, ze vinden dat leuk.
Na verloop van tijd zijn bij de ingang van het ravijn en zien een groot rotsblok waar we lekker in de zon kunnen zitten, We eten ons gedroogd fruit op en drinken wat terwijl we uitrusten We besluiten dan om niet het ravijn in te gaan want er liggen grote rotsblokken en er is niet veel te zien en op de plek waar we nu zitten hebben we een prachtig uitzicht over het riviertje de bergen en de vallei.
Na verloop van tijd stappen we maar weer eens op en lopen terug naar het kamp. De wandeling gaat nu bergafwaarts want zo stiekem weg zijn we toch nog 200m geklommen en dat gaan we nu weer dalen. Onderweg komt ons een schoolklas achterop die we voorbij laten gaan. Het blijkt een Engelse school te zijn waar de kinderen nog een uniform aan hebben Als ze voorbij lopen worden we bedankt door alle kinderen en ze wensen ons een goede dag en daar nog bij groeten de jongens door hun pet af en weer op te zetten. We moeten er wel om lachen.
Rode bloemen aan de bomen
Al gauw zien we ons kamp in de verte liggen en nog even een steil stukje klimmen en dan zijn we weer in het kamp en moeten dan eerst een beetje bijkomen want het was toch best wel warm waar nog bijkomt dat onze conditie ook niet optimaal is want we hebben wel veel gezeten in als die parken die we hiervoor bezocht hebben en waar weinig ruimte was om een wandeling te maken maar we hebben genoten.
Nu nog douchen en vanavond eten we in het nabij gelegen hotel en dan is de dag weer vol.
Als we opstaan regent het wat en je kijkt wat treurig tegen de bergen aan. Het ziet er aan deze kant van de wereld niet erg vrolijk uit als het regent. We ontbijten en hebben dan een aantal dingen te regelen. Er wordt gebeld en het blijkt dat er een misverstand is wat betreft de boeking die er heeft plaatsgevonden en dat bij dit kamp de fout is gemaakt. Omdat we toch al bezig waren alles te regelen met het lokale reisbureau hebben we gevraagd of we in plaats van 6 nachten hier te blijven we nog 3 nachten elders wat te regelen is omdat het weer hier momenteel miserabel is.
Na een tijdje te hebben gewacht werden we teruggebeld en konden we kiezen uit 3 mogelijkheden in Johannesburg. We hebben gekozen voor een Lodge met ontbijt met de mogelijkheid om nog wat te zien van Johannesburg waar we op donderdagavond met het vliegtuig weer naar Nederland vertrekken. We hebben nu 2 nachten in Johannesburg en verblijven hier in totaal 4 nachten. Het klinkt allemaal een beetje ingewikkeld maar het komt er gewoon op neer dat ons 6 nachten in dit berggebied met regen een beetje teveel van het goede is.
Nadat alles geregeld was zijn we naar het hotel gereden hier 12 km vandaan om te lunchen. Het smaakte ons prima en zijn vervolgens nog wat rondgereden om wat dorpjes of kralen te bekijken. De mensen leven er nog erg primitief. Als ze een baan hebben lopen ze kilometers ver om bij hun werk te komen. Ze hebben zelf geen vervoer en ook wordt er niet voor vervoer gezorgd.
Huisje van de lokale bevolking
Veel mensen hebben een klein hutje in een kraal waar een paar dieren rondlopen zoals een koe of een varken. Er zijn ook mensen die in een klein huisje wonen en net wat meer dieren hebben maar de veestapel is klein en de grond is erg schraal waardoor de dieren er mager uitzien. Het lijkt erop dat ze wel genoeg water hebben want zo hier en daar loopt er wel een riviertje maar de regentijd moet nog beginnen. Momenteel zijn ze bezig om stukken grond af te branden, het stinkt vreselijk maar geeft wel weer vruchtbare grond waar weer jong gras op kan groeien. De omgeving ziet er geblakerd uit, niet erg opwekkend.
Het afbranden van hellingen
Later in de middag rijden we weer terug, het regent nog steeds een beetje maar morgen zal het in ieder geval wat droger zijn. We maken ons eten klaar en doen de open haard aan om ons een beetje warm te houden en dan is er al bijna weer een dag voorbij.
Morgen gaan we verder rondkijken en zien wat er nog meer te zien en te beleven is.
Na het ontbijt van onze Bed & Breakfast in de auto gestapt en begonnen aan onze reis verder naar het zuiden. We gaan nu naar de Drakensbergen waar we de laatst 6 dagen van onze reis zullen doorbrengen. Het is een natuurgebied in de bergen.
De reis duurt ongeveer 6 uur en we moeten een afstand van 518 km overbruggen. Het is de langste afstand die we op deze reis maken. Het landschap veranderd al snel en we komen in een gebied met veel groen en bomen en natuurlijk weer de rietsuikervelden. In ieder geval ziet het er weer heel anders uit dan aan de kust waar we net vandaan komen. Er is ook veel verkeer omdat we op een hoofdader rijden die van het noord-westen naar Johannesburg loopt. De wegen zijn redelijk goed en zo hier en daar treffen we een stuk vierbaansweg waardoor we iets meer op kunnen schieten. Onderweg eten we wat, halen benzine en komen vervolgens tegen half vier aan in het kamp Thendele. We melden ons en dan blijkt dat ze onze boeking hebben gecanceld wat inhoud dat we niet meer in het gereserveerde huisje terecht kunnen. Ze hebben nog wel een huisje maar daarvoor moeten we bijbetalen dus een boel geneuzel maar daar denken we later wel weer eens over na. We hebben de komende dagen onderdak en hoeven niet zoals Jozef & Maria op zoek naar een herberg.
Als we ons huisje betreden richten we ons wat in en proberen in een bijgelegen hotel onze avondmaaltijd te regelen maar moeten dan nog anderhalf uur wachten voordat we kunnen eten en dat duurt ons te lang We zijn moe dus rijden we terug en maken voor ons zelf een paar boterhammen met gebakken ei klaar. Morgen kijken we weer verder.
Het is in dit kamp de bedoeling dat je je eigen eten klaarmaakt. Er is geen restaurant en de eerste supermarkt ligt 50 km verderop dus heen en terug 100 km rijden. We hadden gisteren al wat inkopen gedaan en voor de eerste dagen redden we ons zeker.
Morgen kijken we wat hier zoal te doen is. Het is voornamelijk een wandelgebied in de bergen met verschillende routes die je kan lopen, ook zijn er nog zo hier en daar wat bezienswaardigheden maar daar hebben we ons nog niet in verdiept. Het huisje is ruim met een kamer, keuken en 2 slaapkamers. Gelukkig hebben we hier bereik van onze telefoons anders werd het wel heel eenzaam maar we gaan ons vast vermaken.
Vandaag is het de laatste dag in de wetlands. We hebben voor vanmorgen een boottrip geboekt en na het ontbijt vertrekken we naar de kade waar de boten vertrekken. Het is een meer dat in het wetland gebied ligt waar 5 rivieren in uitkomen. Vroeger was er een open verbinding met de zee maar omdat het al een behoorlijk aantal jaren niet of weinig geregend heeft is de verbinding met de zee verbroken. In dit meer zitten de neushoorns en een aantal krokodillen.
Als we vertrekken met de boot zien we gelijk overal kuddes neushoorns in het water staan. Onze kapitein/gids verteld dat nijlpaarden niet kunnen zwemmen en altijd met hun poten op de bodem staan. Als het water te laag is gaan ze op hun knieën liggen als het water te hoog is gaan ze op de bodem staan en drukken zich regelmatig omhoog om adem te kunnen halen. Ze blijven tot zonsondergang in het water en dan klimmen ze op de kant en gaan gras eten in de nabijheid. Met een beetje geluk kom je er dan een tegen. De mensen in het dorp waar wij logeren zeggen dat de nijlpaarden ’s avonds ook in het dorp komen maar dat hebben we nog niet gezien. We hebben ze wel een paar keer overdag in de verte zien lopen zowel in het Krugerpark als in het park van de wetlands maar het was altijd te ver weg om een foto t kunnen nemen. Ze rennen ook erg hard wat je niet zou geloven van zo’n log dieren maar ze lopen 40 km per uur.
Als we verder varen zien we ook een aantal vogels die we nog niet eerder gezien hebben zoals de reuze ijsvogel en de visarend. In een zijarm van het meer zien we 2 krokodillen aan de kant liggen, ze liggen doodstil. De boot vaart zo dicht mogelijk naar de kant zodat iedereen een foto kan maken van de dieren. We varen daarna nog een klein stukje verder over de rivier en dan is het tijd om terug te gaan.
Na de boottocht gaan we eerst lunchen want het al ruim 12 uur. Omdat het weer niet zo mooi is besluiten we nog een stukje van het park te bekijken waar we gisteren ook geweest zijn. We zien enkele dieren die we gisteren ook gezien hebben maar het blijft leuk om overal rond te kijken om te kijken of er nog dieren te vinden zijn. Als we bij het strand komen zien we een aantal vervet aapjes die proberen om eten te stelen van de mensen op het strand.
Al we teruggaan is het alweer 17:00 uur we doen wat boodschappen voor morgen als we verder gaan en dan gaan we gelijk maar eten en de zonsondergang bekijken. Morgen gaan we naar de bergen ook in het oosten van Zuid Afrika maar 500 km naar het zuiden, We blijven er totdat we naar huis gaan, volgende week donderdag. Het kan zijn dat er geen wifi is en dat ik niet in staat ben om nog wat te schrijven. Even afwachten!
Om half zes gaat de wekker we zetten koffie om goed wakker te worden want om 6:00 uur staat een safariauto met gids voor de deur. Het is net licht als we op weg gaan naar de wetlands. Onze gids begint ons gelijk te vertellen over de geschiedenis van het park en welke dieren we er kunnen verwachten als we geluk hebben. Er leven in dit park geen giraffes vanwege de zachte grondsoort hun poten zijn er niet op berekend. Olifanten zijn hier ook geen succes want die komen uit het Krugerpark en zijn agressief omdat ze uit hun familie zijn weggehaald dus hebben ze de olifanten geïsoleerd en zijn niet te bezichtigen voor de toeristen. De dieren die hier nu leven zijn de nijlpaarden, buffelo’s, verschillende soorten herten, zebra’s, de wildebeest, vogels, leguanen en nog wat klein grut en niet te vergeten de walvissen.
Leguaan
Als we goed op weg zijn zien we gelijk allerlei dieren, we rijden het park kris kras door en komen langs meertjes, een rivier en daarna rijden we naar zee. We zien de walvissen springen uit het water maar het is te ver weg om er een goede foto van te maken. We verblijven een tijdje aan het strand en in de tussen tijd maakt de gids die Afrikaans spreekt, wat een taaltje is dat op het Nederlands lijkt, het ontbijt voor ons klaar. We ontbijten en hij verteld verder over het park.
Mongoose
Het park is qua vegetatie heel anders dan het Krugerpark met hoge bomen, dicht struikgewas en erg groen maar het heet dan ook niet voor niets wetlands maar het is wel wat moeilijker om dieren te spotten. Tegen elf uur komen we bij Cape Vidal, een gebied waar je bij de Indische oceaan uitkomt met lange stranden. De zee is erg ruw en er zijn hoge golven. Ook hier zijn de walvissen druk bezig, het lijkt alsof ze genieten van de hoge golven want we zien ze regelmatig springen en zien hun staarten en soms komen ze bijna helemaal uit het water. We maken een strandwandeling en tegen 12:00 uur heeft onze gids op de braai, zoals hier de barbecue heet onze lunch klaargemaakt. We eten wat en het smaakt ons fantastisch . We krijgen visite van ongeveer 50 mongoose een soort ratachtige dieren met een lange staart die komen kijken of er voor hen ook nog wat te eten is maar helaas.
Na het eten rijden we door een ander gedeelte van het park en komen dan nog een aantal waterbokken tegen en enkele nijlpaarden en wildebeest en een dikke leguaan. Tegen 15:00 uur zijn we weer terug bij ons overnachtingsadres.
De rest van de middag doen we niet zoveel meer want het was een warme dag en we moeten er even van bijkomen maar we kunnen terugkijken op een fantastische dag met lekker eten, veel dieren maar vooral met de taal die de blanken hier spreken.
