Dag 7

Bij het pension het beekje overgestoken nog een laatste blik achterom geworpen en daar gingen we weer. We kwamen eerst langs Hrad Krasny Buk waar ooit als in een kindertekening een kasteeltje op de berg stond, waarschijnlijk de kleinste van het land. We liepen door naar het Arboretum, een tuin met vele varianten aan sparren en azaleasoorten. We hebben hier een aantal foto’s genomen en alles op ons gemak bekeken. Hierna liepen we eerst verkeerd maar kwamen al gauw tot de ontdekking dat we de andere kant op moesten richting Snezna. In deze plaats bezochten we een Duits kerkhof naast een kerkje. We liepen een stukje terug en daarna het dal in naar het plaatsje Vlci Hora waar we in het pension Veronica wat hebben gedronken. Het was prachtig weer maar nog net iets te fris om buiten te zitten.

Via de rode en daarna de gele route beklommen we de berg Vlci Hora, waarbij we langs de Veronica bron kwamen, hierna liepen we verder naar de uitkijktoren op de top. Het was helder weer en daarom konden we vanuit de toren alles goed zien. We zagen Duitsland en het Reuzengebergte richting Polen liggen, evenals de Rozenberg die we later nog zullen beklimmen. Het was lekker warm geworden dus trokken we allemaal onze korte broeken aan om maar vooral zoveel mogelijk van de zon te genieten. Het ging verder richting Brtniky waar we in een lokaal café een verzameling communistische attributen bekeken die de eigenaar had verzameld. Buiten op het gras tussen de paardebloemen wat geluierd en rondgekeken.

Vanuit Brtniky in zuidelijke richting via de groene route, langs de zogenaamde snelweg van de mieren met reusachtige mierenhopen over de Sternberg gelopen. Van hieruit ging het naar de Pruisengrot over smalle paadjes en een richel die uitkomen op zandsteenkliffen. Dit gebied was een schuilplaats voor de plaatselijke bewolking tijdens de oorlog. We hadden een prachtig uitzicht, pauzeerden en genoten van het heerlijke zonnetje.

Onze gids had het idee om via een ander paadje af te dalen om vervolgens uit te komen op een weg die naar Kopec leidt waar we zouden overnachten. Het paadje bleek een steile klim die enige inspanning kostte om boven te komen, omdat we bijna loodrecht naar boven moesten klimmen. Het was maar goed dat we stokken bij ons hadden. Boven aangekomen was er een pad en na enig zoekwerk kwamen we op de weg terecht die ons naar Kopec voerde. We zijn nog een aantal kilometers langs het riviertje de Brtniky gelopen en toen zat het er weer op voor die dag.

We hebben 15 km gelopen en het pension heet Kraluv Mlyn (Koningsmolen) een oude vervallen watermolen die de eigenaar aan het restaureren is.

Informatie over de trektocht of andere tochten: www.voettochten.net

Home | Naar boven | Volgende

Contact