Waarom ik gekozen heb voor klei als hobby.
In mijn leven heb ik nog al eens wat verschillende hobby’s gehad die ik dan een bepaalde tijd beoefende en er dan mee uitgespeeld was. Het is voor mij nog steeds moeilijk om me bij een bepaald onderwerp te houden en het uit te bouwen. Na verloop van tijd valt het me op dat ik herhalingen verval en op de automatische piloot creëer en dat is iets wat verafschuw.
Bijvoorbeeld het maken van Afrikaanse poppen. https://www.makkink.eu/blog/index.php/afrikaanse-poppen/
Omdat ik graag wisselend werk wil maken en vernieuwend wil zijn heb ik voor klei gekozen of liever gezegd, “Klei heeft mij gekozen”. Het werken met klei is zeer afwisselend op vele vlakken. Het werkstuk wat je wil maken, de soort klei, handvormen, draaien of beide. Dat op zich zijn al verschillende keuzes om te maken.
Om nog maar niet te spreken van de soorten klei die je kunt gebruiken voor de verschillende werkstukken. Dit is een studie op zich. Niet alles is mogelijk met klei.
En dan hebben we nog het glazuren ook een studie op zich zelf met al zijn mogelijkheden maar daarover vertel ik wel eens een ander keer. Nu bepaal ik me tot het werken met klei. In het kort en om niet al te technisch te worden heeft klei een aantrekkingskracht waar je mee bezig kan blijven. Er zal altijd weer iets zijn waarvan je kan leren of een nieuwe mogelijkheid om uit te proberen. Zo probeer ik al jaren om met kleurpigmenten te werken samen met transparant glazuur op klei die op een hoge temperatuur gestookt wordt. (1220 graden oftewel hoogstook). Het wordt nog steeds niet zoals het volgens mij moet zijn maar we blijven doorgaan.
Het houdt een mens geboeid om het steeds beter onder de knie te krijgen en omdat klei niet altijd wordt zoals je zou verwachten, blijf je er toch mee bezig. De keren dat iets niet wordt zoals je verwacht of mislukt zijn niet te tellen. Dat geldt ook voor het glazuren. Soms heb ik er zo de pest over in dat ik alle spullen gelijk op “marktplaats” wil zetten, ook die keren zijn niet te tellen.
Een voorbeeld, onlangs heb ik een schaal gedraaid op een gipsplaat. De schaal was goed gedraaid met een mooie platte bodem. Biscuit gestookt op 960 graden, allemaal goed gelukt.
De schaal geglazuurd met blauwe effect glazuur wat er altijd goed uitziet en wat ik al verscheidene keren gebruikt heb voor allerlei werkstukken dus geen risico genomen. De schaal gestookt op 1060 graden en alles is na wens verlaten, ik was dik tevreden.
De schaal af laten koelen en ergens neergezet. Nu kom ik een dag later bij de schaal om er een foto van te nemen en bij het oppakken hoor ik het kraken en zie aan de onderkant van de schaal een grote barst zitten, een rechte barst. Nu probeer ik na te gaan wat er verkeerd is gegaan er zijn dan een aantal mogelijkheden, zoals een te dunne bodem, te vroeg uit de oven halen en nog een aantal mogelijkheden. We zullen het nooit weten maar jammer is het wel.
Nu is het niet zo dat ik van deze teleurstellingen wakker lig maar de drang om weer een schaal te maken en hetzelfde glazuur te gebruiken is dan wel aanwezig en daar komt bij dat ik graag mag experimenteren. Daarom blijf ik bezig met klei ook al zijn de resultaten niet altijd even geweldig. We streven toch wel een soort van perfectionisme tentoon en als het dan lukt maakt me dat weer erg gelukkig en daar doe je voor.