Het is vandaag weer zo’n dag, grijs, grauw met regen en later op de middag storm. Zoals jullie weten mag ik graag wandelen en liefst iedere dag. Nu had ik al een tijdje naar buiten gekeken en het leek wat lichter in de lucht te worden. Op buienradar gekeken en zag dat er een uur lang geen regen zou vallen.
Gelijk de jas aan getrokken en naar buiten gegaan. Onderweg richting bos bleek het toch wat harder te waaien dan ik gedacht had en het leek me geen goed idee om in het het bos te gaan wandelen.
Een omtrekkende beweging gemaakt en terug richting dorp. De zon begon nog even te schijnen en het zou jammer zijn om terug naar huis te gaan.
Besloten om eens door het dorp te lopen en naar wijken te gaan waar ik anders nooit kom. Ik kwam tot de ontdekking dat er heel wat leuke wandelpaadjes door het dorp lopen waar je alle kanten op kan en zelfs bijna kunt verdwalen. Het zijn mooi aangelegde wijken met prachtige huizen, boompartijen en mooie tuinen waar zo hier en daar de krokussen en de narcissen al uit de grond komen.
Het gaf in ieder geval een soort van avontuurlijk gevoel om in je eigen dorp rond te struinen op plaatsen waar je nog nooit geweest bent.
Gewoon eens wat anders doen dat geeft een goed gevoel en dat kunnen we gebruiken bij donker weer.
Grappig ik las net gisteren in het nieuwe boek van Peter Wohlleben: Het innerlijk leven van de dieren, dat wandelpaden de zogenaamde wissels zijn van de mens, waar de dieren verzot op zijn. Zowel vogels, reeën en insecten hebben ontdekt dat je er lekker snel vooruit kunt komen. Vandaar dat mensen vaak op wandelpaden teken oplopen want insecten weten waar ze zich moeten opstellen om hun voedsel te halen.